Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης:
Γιατί γιορτάζεται σήμερα και πως καθιερώθηκε
Εδώ και χρόνια η 21η Μαρτίου έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Μία ημέρα με πολύ μεγάλο συμβολισμό που για να καθιερωθεί και να αναγνωριστεί από την παγκόσμια Κοινότητα χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια από επιφανείς Έλληνες. Το φθινόπωρο του 1997 ο ποιητής Μιχαήλ Μήτρας πρότεινε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Συγγραφέων να οριστεί μια ημέρα για τον εορτασμό της ποίησης στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Την πρόταση υιοθέτησε το ΔΣ, με πρόεδρο τότε της Εταιρείας τον ποιητή και κριτικό Κώστα Στεργιόπουλο, ενώ το μέλος του ΔΣ ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, καθώς συνήθως συμπίπτει με την εαρινή ισημερία. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης στην Ελλάδα γιορτάστηκε από την Εταιρεία Συγγραφέων το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά με μεγάλη επιτυχία. Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO και αργότερα πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Με τη στήριξη πολλών χωρών, η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε και o εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης καθιερώθηκε από το 2000.( https://www.ethnos.gr)
Μήτσος Παπανικολάου
( 1900 – 1943)
Εσωτερικό
Ο βοριάς πλαταγίζοντας ξεδιπλώνει σημαίες,
παραμονεύουν τέρατα στους δρόμους,
έχει σκεπάσει η θάλασσα τις προκυμαίες·
το παραμύθι ξαναζεί με τους γλυκούς του τρόμους.
Λαχτάριζα την ώρα αυτή μήνες, μέρα τη μέρα —
την κλειστή κάμαρη, τη λάμπα την αγαπημένη.
Ανάλλαγη, σαν είκοσι χρονών, είναι η μητέρα·
τα μάτια της χαμογελούν, το στόμα της σωπαίνει.
Ήμουν θλιμμένος, άρρωστος, χωρίς χαρά κι ελπίδα,
περιπλανήθηκα στη γη, χρόνια πολλά, πολλά…
Μα απόψε απ’ τα ταξίδια μου γύρισα στην πατρίδα
και βρήκα τη μητέρα που χαμογελά.
Είναι όλα πάλι γνώριμα μες στο σπιτίσιο βράδυ:
Η κάμαρη, τα πράματα, το φως και το σκοτάδι.
Φωνάζει απ’ έξω ο άνεμος με τα χίλια του στόματα
ονόματα κι ονόματα…
Μα κι η βροχή μού φαίνεται σα ν’ απαγγέλλει στίχους,
παράλληλη και ρυθμική καθώς πέφτει στη γης.
Είμαι καλά στους τέσσερις της κάμαρής μου τοίχους:
Έφτασα στο λιμάνι της στοργής.
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ